چقدر خوب است دور هم بودن!

جمعی از اعضای خانواده مرحوم آیت‌الله مهدوی‌کنی و (1) هیأت امناء جامعه الصادق علیه‌السلام!

پی‌نوشت:

1. منظور از «و»، واو اشتراک است! 

یادداشت وارده: سنگر انقلاب، امانت انقلاب!

از زمان بستری شدن حضرت آیت‌الله مهدوی‌کنی تا به حال اتفاقات در خور توجهی در دانشگاه به وقوع پیوست که تغییر بی سر و صدای هیأت امنای جامعه الصادق، رونمایی از سند چشم‌انداز دانشگاه بدون حضور آیت‌الله مهدوی‌کنی، تغییرات پی در پی برخی مدیران (مشاور معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی در شورای پایان‌نامه‌ها و رسالات دانشگاه، مدیرکل پژوهش و نشر دانشگاه، مدیر پروژه انفورماتیک دانشگاه، مدیر اداره برنامه‌ریزی و پشتیبانی مرکز تحقیقات)، تغییر رئیس دانشکده فرهنگ و ارتباطات و در آخرین مورد نیز تغییر رئیس هیأت گزینش دانشجو از جمله این تغییرات در طول سه ماهه اخیر به شمار می‌آید.

اما در این میان چند تغییر اهمیت بیشتری داشت. مهمترین اتفاق شاید در طول چند ماهه اخیر، تغییر هیأت امنای جامعه الصادق(ع) بود که دانشگاه نیز زیر مجموعه آن به شمار می‌آید. این اتفاق چندی پیش از بیماری آیت‌الله مهدوی‌کنی رخ داد و طبق آن آیت‌الله مهدوی‌کنی، آیت‌الله حسینی بوشهری، علاء میرمحمد صادقی، محمدسعید مهدوی‌کنی و سید مصطفی میرلوحی به عنوان اعضای هیأت امنای جامعه الصادق(ع) مشخص شدند. البته هنوز مشخص نیست که همچنان رهبر معظم انقلاب، رئیس هیأت امنای دانشگاه هستند یا خیر! و آیا آیت‌الله علم‌الهدی و آیت‌الله باقری‌کنی در هیأت امنای دانشگاه امام صادق علیه‌السلام قرار خواهند گرفت؟

و اما نگاهی به چیدمان هیأت امنای قبلی دانشگاه در بیان حضرت آیت‌الله مهدوی‌کنی (ره) :

"دو سه سال بعد از انقلاب، که تا اندازه‌ای بحران‌ها کاسته شد و گرفتاری‌های ما نیز کمتر شد، دوستان به فکر افتادند که این ایده‌ای که قبل از انقلاب داشتیم عملی شود، لذا هیأت مؤسس و هیأت امنایی برای جامعه تشکیل شد. تا آن‌جا که یادم می‌آید آیت‌الله منتظری، آیت‌الله مشکینی، آیت‌الله امینی و آیت‌الله امام کاشانی، بنده و مقام معظم رهبری از آغاز در جریان کار بودیم. بعدها آیت‌الله یزدی از طرف ایشان در جلسات شرکت می‌کردند. اینها معممین بودند که از مؤسسین بودند.

عده‌ای هم دوستان غیر معمم بودند که بعضی از آن‌ها دانشگاهی و بعضی‌ها غیر دانشگاهی بودند؛ برای مثال آقای دکتر اسرافیلیان بودند که دانشگاهی بودند. آقایان دیگری هم بودند؛ مثل آقای نوید، آقای خانیان و آقای معینی. این چند نفر هم از غیرمعممین بودند که جزو مؤسسین بودند. البته آیت‌الله حسین نوری هم، اول جزو مؤسسین بودند، ولی ایشان یکی دو جلسه شرکت کردند، سپس اعلام انصراف نمودند و شرکت نکردند. ما 11 نفر به عنوان هیأت مؤسس و هیأت امنا بودیم، بعد که ایشان تشریف بردند، ده نفر شدیم... اختیارات کلی این جامعه در اختیار هیأت امنا بود". (1)

به فضل و توفیق الهی هیأت امنا و ریاست قبلی توانستند با وجود همه مشکلات و سختی­ها، دانشگاه را در محور ولایت و به دور از انحراف و گرایش به جذابیت­های حاشیه­ای دانشگاه ( جذابیت‌های صحنه سیاسی و اقتصادی و حکومتی که در سایه اعتبار دانشگاه به راحتی قابل دستیابی و وسوسه‌برانگیز است)، نگه داشته و اداره کنند. کاری که ارزش و بزرگی ان را وقتی حس می‌کنیم که تجربه‌ای مثل دانشگاه ازاد اسلامی ( شما بخوانید آزاد از اسلام!) در مقابل چشمان ما وجود دارد...

حال این سؤال مطرح است که آیا این جمع چهار نفره! توان تشکیل یک هیأت امنای مستحکم را دارند که با قوت شخصیتی و تشکیلاتی خود بتوانند دانشگاهی به بزرگی دانشگاه امام صادق علیه‌السلام را در مسیر رشد و تعالی نگه داشته و به پیش ببرند؟

آیا این ترکیب هیأت امنا می‌تواند دانشگاه مهم و استراتژیک انقلاب اسلامی را از آفاتی که دانشگاه آزاد اسلامی به آن‌ها مبتلا شد حفظ کند؟

این‌ها سؤالاتی هستند که هر انقلابی دردمند و دغدغه­‌مندی به زحمت می‌تواند جواب منفی خود را پنهان کرده و خود را مجاب به تحمل و مشاهده نتیجه آزمون این ترکیب در گذر زمان کند. سنگرهای اصلی انقلاب در این برهه­ حساس و تاریخی محل آزمون و خطا نیست...

پی‌نوشت:

1. پایگاه اینترنتی مرکز اسناد انقلاب اسلامی

    خبرگزاری فارس