ادامه از قبل...
2. شایستگی علمی:
آیا دکتر سعید مهدوی‌کنی، شایستگی علمی ریاست یک دانشگاه در حد دانشگاه امام صادق(ع) را داراست؟
الف- شایستگی در رشته تخصصی:
آیا دکتر مهدوی‌کنی در رشته تخصصی خود به عنوان یک فرد علمی و صاحب‌نظر شناخته می‌شود و یا چهره‌ای گمنام و ناشناخته است؟ تعداد مقالات و سخنرانی‌های علمی ایشان تا حد زیادی می‌تواند پاسخگوی سؤالات مذکور باشد. بهتر است ایشان را در کنار هم دوره‌ای‌ها و هم‌کلاسی‌هایشان ببنیم و با مقایسه بین ایشان و آنان نیز به جواب نزدیک شویم. در جوامع علمی، صدای اساتیدی چون «فیاض»، «همایون»، «آشنا»، «باهنر» و «الویری» بیشتر شنیده می‌شود یا صدای ایشان؟ آیا اصلا صدایی از آقای دکتر مهدوی در جوامع علمی برخاسته که مورد توجه واقع شود یا حتی مغفول واقع شود؟ در میان اساتید رشته ارتباطات، چند نفر ایشان را به عنوان فردی عالم به شمار می‌آورند؟ دانشجویان رشته فرهنگ و ارتباطات نیز ایشان را فردی عالم و صاحب‌نظر نمی دانند، هرچند معتقدند ایشان برای ارائه کلاس، زحمات زیادی می‌کشند.
ب- شایستگی در فقاهت:
همان‌طور که می‌دانیم ریاست سابق دانشگاه، حضرت آیت‌الله مهدوی‌کنی بودند که در مقام فقاهتی ایشان، احدی تردید نداشت و به همین دلیل بود که دانشجویان با طیب خاطر نسبت به موقوفاتی که در دانشگاه مورد استفاده قرار می‌گرفت، مواجهه می‌کردند؛ اما آقای دکتر مهدوی – ضمن آن که قطعا فردی متشرع و اهل رعایت حدود محسوب می‌شوند- ابدا چنین جایگاه فقاهتی‌ای ندارد و اساسا طلبه حوزه علمیه نبوده و دانش ایشان در حوزه فقه و فقاهت، محدود به دروسی است که در دانشگاه به همه دانشجویان ارائه می‌شود (طبعا از مطالعات شخصی ایشان اطلاعی در دست نیست و ای بسا در آن‌جا به قوام مناسبی دست یافته باشد) و بر دانشجویان دانشگاه مبرهن است که چنین دانشی، فرد را مجتهد و فقیه نمی‌کند.
پی‌نوشت:
آقای دکتر مهدوی، چندین سال است که پس از نماز عشا، به بیان احکام شرعی برای دانشجویان پرداخته و با توجه به اختیاراتی که از سوی آیت‌الله مهدوی به ایشان داده شده بود، در برخی موضوعات نیز نظر مدیریتی خود را به عنوان نظر شرعی بیان کرده و تخلف از آن را «حرام» اعلام می‌دانست. در این زمینه که یک مدیر تا چه حد می‌تواند قانون‌گذاری کند و دایره اختیاراتش چقدر است، بحث بسیار است، لکن نظرات مدیریتی – فقاهتی ایشان معمولا بسیار عجیب و غریب می‌نمود؛ از جمله در اعلام حرمت شرعی استفاده از برق دانشگاه و استفاده از اینترنت دانشگاه برای مقاصد غیرعلمی و... با این حال، اگر موبایل خودتان را با برق دانشگاه شارژ کنید و از آن استفاده غیرعلمی بکنید، این کار، حرام شرعی است! یعنی دانشجویان شهرستانی باید برای شارژ موبایل خود به جایی بیرون دانشگاه رفته و سپس با خانواده خود تماس بگیرند!!! طبعا کسی به این فتاوی عجیب اعتنایی نکرد، اما مواردی از این دست، سطح فقهی – اجتماعی ایشان را در نظر دانشجویان به شدت تنزل داده است...
