دانشگاه امام صادق علیه‌السلام با گذشت بیش از سه دهه از آغاز به کار، هم‌اکنون به مرحله‌ای از بلوغ و ثبات رسیده است که بتوان افق‌های بسیار بلندتری را در مقایسه با زمان تأسیس از آن انتظار داشت. شاید در اوایل، ایده اصلی بنیان‌گذاران این بنای ارزشمند، تربیت نیروهایی متعهد و عالم برای مدیریت نظام نوپای اسلامی بوده است، لکن دیدار دانشجویان و اساتید با مقام معظم رهبری در سال 1384 نقطه عطفی شد در هدفگذاری و سیاست های کلان این دانشگاه تا مرجعی باشد برای علوم انسانی اسلامی.
در طول سالیان متمادی از فعالیت این نهاد ارزشمند، فراز و فرودهای بسیاری گربیانگیر دانشجویان و مسؤولین آن بوده است، اما در سالیان اخیر و به خصوص پس از ابلاغ مسؤولیتی گرانسنگ از سوی مقام معظم رهبری به دانشگاه امام صادق علیه‌السلام، کندی تحولات ناظر به آن هدفگذاری بسیاری از آنانی را که به این سنگر امیدی بسته بودند، آزرده خاطر کرد تا جایی که متأسفانه روند سالیان اخیر دانشگاه حتی در مواقعی در تناقض با آن حرکت جهادی و عظیم مورد انتظار قرار گرفت.
بر کسی پوشیده نیست که در سال‌های اخیر با کسالت حضرت آیت‌الله مهدوی‌کنی از یک سو و مشغولیت ایشان در مجلس خبرگان رهبری در کنار دیگر مسؤولیت‌ها، عملا مدیریت مسائل جاری و حتی برخی عزل و نصب ها تحت تأثیر اطرافیان ایشان صورت می‌گرفت. از این رو نگرانی ناظر به آینده این میراث گرانبها تکیه بر انتقاداتی به روند سال‌های اخیر دانشگاه دارد؛ روندی که بدون شک مسؤولین حاضر در خلق آن نقش جدی داشته‌اند؛ همانانی که می‌خواهند روند فعلی را در مدیریت آتی نیز با انتصاب فرزند آیت‌الله به ریاست دانشگاه حفظ کنند.